Drents
Ik ben een echte Drentse. Geboren en getogen. Bij ons thuis werd altijd Drents gesproken. We woonden op de boerderij buiten de bebouwde kom van Dalen. De eerste vier jaar van mijn leven heb ik nooit nagedacht over het praten. Het ging vanzelf. Iedereen om me heen sprak dezelfde taal. Nu weet ik dat er mensen zijn die zeggen; ’hoezo taal, het is een dialect. Voor mij voelt het echter als mijn moedertaal.
Basisschool
Het begon me op te vallen toen ik naar de basisschool ging. Op de peuterspeelzaal kan ik me niet herinneren dat ik anders was dan anderen. Dat had ik op de basisschool wel. Tijdens het vertellen in de kring en ik was dol op vertellen, keken sommige kinderen mij heel raar aan. De juf liet me wel vertellen en herhaalde sommige woorden in het Nederlands. Woorden die ik totaal niet kende.
Ik had geen idee dat ik anders sprak dan andere kinderen. Misschien was ik een creatief kind, die dingen snel kon oplossen. Toch was ik bezig me aan te passen. Ik werd meer afwachtend. Liet regelmatig mijn beurt voorbij gaan, zodat ik geen ‘rare’ woorden zou zeggen.
Of ik was in mijn hoofd het verhaal al aan het voorbereiden. Welke woorden klopten niet en wat waren ze in het Nederlands. Dat was een lastige tijd. Ik heb mijn ouders wel eens gevraagd, waarom ze me geen Nederlands hadden geleerd.
Geschiedenis
In het boerenleven was het erg gebruikelijk dat ouders bij de kinderen op de boerderij woonden. Zo ook bij ons. Wij woonden aan de voorkant van de boerderij (op de ruilverkaveling) en mijn opa en oma achterin de boerderij. Eigenlijk een twee onder een kap boerderij. Doordat mijn opa en oma bij ons woonden, ging het Drents helemaal niet verloren. In mijn beleving spraken zij alleen maar Drents en helemaal geen Nederlands. Weet niet zeker of het ook klopt, maar ik hoorde alleen maar Drents.
Door mijn opa en oma ken ik ook heel veel oude Drentse woorden. Dat komt me nu weer regelmatig van pas, maar daar straks meer over.
Verloop school
Gelukkig ben ik best taalgevoelig. Ik pikte het Nederlands snel op. Bij de kleuters heb ik wel eens een beurt overgeslagen, maar dat kwam vanaf groep 3 niet meer voor. Ik kon me goed uiten in het Nederlands, maar Drents blijft mijn moedertaal. Tegenwoordig werk ik op dezelfde school als ik destijds zelf zat. Mijn collega’s, die vroeger mijn meesters en juffen waren, wisten al dat kinderen uit de Mars (onze buurt) alleen Drents spraken. Grappig als je dat jaren later hoort.
Voordelen
In het Drents kan ik me toch nog steeds het best uiten. Het voelt zo vertrouwd. Met mijn vriendinnetjes van vroeger kan ik ook echt alleen maar Drents praten. Het is zo verschrikkelijk raar om dat niet te doen. Ook met bepaalde collega’s spreek ik Drents. Het praat voor mij zo makkelijk. Mijn kinderen zeggen wel eens voor de lol; “Als mama echt boos is gaat ze Drents praten”.
Tegenwoordig gebruik ik het Drents ook op een andere manier. Ik schrijf voor mijn kinderen gedichten in het Drents. Dat is heel leuk om te doen. Ze moeten het gedicht dan in het Drents voordragen. Dit is voor de kinderen niet makkelijk. Allereerst het Drents en dan ook nog het voordragen. Dan komen de oude Drentse woorden van mijn opa en oma toch nog goed van pas.
Kortom; Tegen mij kuj Drents praoten!
Gelukkige groet,
